Wyjazd do Czewy - relacja!
Na decydujący mecz o brązie do Częstochowy, wyruszamy tuż po 9 na dwa autokary. Początkowo mamy balast, który za Tarnowem znika. Droga mija spokojnie, by tuż za bramkami pojawili się niebiescy, którzy ochoczo chcieli grać pierwsze skrzypce. Blokują nam zjazd na stację i argumentują to, że stacja zamknięta. Kilkanaście osób wysypuje się z autokaru za potrzebą i poboczem udają się na stacje. Niebiescy widząc co się dzieje odpuszczają. Jednak to nie koniec ich popisów. Na samej stacji najpierw nie wpuszczają nikogo, a potem znów usiłują wmówić, że kasy są zepsute. Po ostrzejszej wymianie zdań, znów odpuszczają tym razem całkowicie.
Ruszamy w dalszą drogę. W okolicach Katowic przejmują nas oddziały prewencji i z jeszcze większym balastem jedziemy pod sam stadion. Kupujemy bilety i zaczynamy wchodzić. Tym razem wejście na stadion szło sprawniej niż ostatnio – nikt z ochrony nie zgubił list. Gdy większość była już za bramą psy zawijają jednego od nas. Chcemy wyjść po naszego ze stadionu jednak się to nie udaje, a on sam po chwili jest puszczany z mandatem na kwotę 500 zł za naklejenie vlepki … Na stadionie ochrona, a dokładniej jeden osobnik, daje popis nadgorliwości. Trzepie nam wszystko, rozwala kilka worków konfetti w poszukiwaniu bliżej nie określonych rzeczy, a potem nie wpuszcza nawet do autokaru by wziąć szalik … Jako, że konfetti delikwent nie wyzbierał postanowiliśmy sporą jego część rozrzucić na terenie „parkingu” bawiąc się przy tym nie najgorzej. Nie jedne pozdrowienia dla tych nadgorliwych również lecą.
Jak się okazuje na sektorze tego dnia melduje się ok. 200 kibiców Unii Tarnów. Bardzo mało jak na mecz o brąz. Jednak te osoby, które nie pojechały zapewne żałują. Ale to już nie nasz problem. Na płocie wieszamy 3 fany + trans „PDW”. Od początku lecimy z dobrym dopingiem. Kilkukrotnie na bank jesteśmy słyszalni na stadionie, o czym świadczą gwizdy. Jednak akustyka Częstochowskiego stadionu niestety nie powala, więc pewnie znów w młynie nas nie było słychać.
Częstochowa na ten mecz wystawiła dość skromny młyn. Na początku prezentują oprawę składającą się z transu „Dla nas jesteście mistrzami” i do tego sektorówka z nr „3”. Całość uzupełniają stroboskopami i racami. W późniejszym czasie pokazują trans „Czerwona kartka dla sędziego”, a w górę idzie czerwona sektorówka przedstawiająca owa kartkę. Po chwili jest ona puszczona w stronę wieżyczki sędziego. Sam młyn Włókniarza u nas w ogóle niesłyszalny. Jedyne co było słychać to jak cały stadion włączał się do dopingu.
Gdy mecz zbliżał się do końca, nadal nie wiadomo było kto zdobędzie brązowy medal. Wszystko wyjaśnia się dopiero w 15 biegu! Na początku to Włókniarz wychodzi na 5-1 i do wtedy medal był ich. Jednak nasz wychowanek, Janusz Kołodziej szaleńczą akcją przechodzi na drugą pozycję, czając się na pierwszą. Ostatecznie mecz zakończył się przegraną 6 punktami, ale zaliczka z Tarnowa pozwoliła właśnie nam cieszyć się z pierwszego brązu dla Jaskółek. Na naszym sektorze wybucha niesamowita radość! Stadion Włókniarza raz dwa pustoszeje, a my bawimy się w najlepsze wraz z naszymi zawodnikami!
Po dłuższym czasie zabawa przenosi się pod autokary. Trwa ona chwilę i po ochronie widać, że już mają dość. Dlatego też zaczynają straszyć, że jeśli nie wyjedziemy to w ruch pójdą pałki, gaz. Jednak nic sobie z tego nie robimy. Po pewnym czasie stwierdzamy, że jednak czas ruszyć w drogę powrotną i pomału ładujemy się do autokarów. Jednak dla niektórych ochroniarek i kryminalnych było to za wolno i zaczęli strzelać paralizatorami i pałkami wymachiwać. Gdy zaczynamy wyjeżdżać ze stadionu, jeden z nadgorliwców podchodzi do otwartego okna w autokarze i na dowidzenia puszcza solidną porcję gazu do środka!
A oto jego facjata -
http://img.uniatarnow.net/images/ochroniarka.jpg
Powrót z Częstochowy to płynna podróż z balastem 3 busów prewencji. Droga przebiega płynnie z nieustającym świętowaniem. Problemy zaczynają się za Krakowem, gdzie mundurowi blokowali wszystkie zjazdy na stację, czy po prostu puste parkingi, bez podawania przyczyn. W konsekwencji byliśmy zastopowani na autostradzie nie wiadomo w jakim celu. Przed samym Tarnowem, dołącza kilka kolejnych oddziałów prewencji i tak jedziemy do centrum miasta, gdzie czekają na nas kolejne radioli zbulwersowanych „stróżów prawa”. W Tarnowie meldujemy się ok. 23:30, bardzo zmęczeni świętowaniem, ale niesamowicie zadowoleni!! Bo w końcu MEDAL JEST NASZ!!
